Γλυκάνισος

Το άνισο είναι γλυκό και πολύ αρωματικό, διακρίνεται δε από τη χαρακτηριστική γεύση του.

Οι σπόροι, ολόκληροι ή αλεσμένοι, χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία τσαγιού (μόνοι τους ή σε συνδυασμό με άλλα αρωματικά βότανα), καθώς και σε μια μεγάλη ποικιλία περιφερειακών και εθνικών βιομηχανιών ζαχαρωδών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των μαύρων φασολιών ζελέ, τις Βρετανικές μπάλες γλυκάνισου, τα Αυστραλιανά humbugs, τις ροδέλες άνισου Νέας Ζηλανδίας, τα Ιταλικά pizzelle, τα Γερμανικά pfeffernüsse και springerle, τα Αυστριακά anisbögen (παραδοσιακά Αυστριακά – Ελβετικά μπισκότα με γλυκάνισο), τα Ολλανδικά muisjes, bizcochitos του Νέου Μεξικού και picarones του Περού. Είναι βασικό συστατικό στο Μεξικανικό atole de anís και champurrado, που είναι παρόμοιο με την καυτή σοκολάτα και στην Ινδία, λαμβάνεται ως χωνευτικό μετά τα γεύματα.

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι προσέφεραν συχνά καρυκευμένο κέικ με γλυκάνισο που ονομαζόταν mustaceoe, στο τέλος των συμποσίων ως χωνευτικό. Αυτή η παράδοση να προσφέρεται κέικ στο τέλος των εορτασμών, είναι η βάση της παράδοσης για την προσφορά της τούρτας στους γάμους.
Λικέρ
Το γλυκάνισο χρησιμοποιείται για να προσδώσει γεύση, στο arak της Μέσης Ανατολής· στο aguardiente της Κολομβίας· στο Γαλλικό αψέντι, anisette pastis στο Ελληνικό ούζο· στο mastika της Βουλγαρίας και στο Γερμανικό Jägermeister· στο Ελβετικό Appenzeller Alpenbitter· στο Ιταλικό sambuca· στο Ολλανδικό Brokmöpke· στο Πορτογαλικό, Περουβιανό και Ισπανικό anísado και Herbs de Majorca· στο Μεξικανικό Xtabentún· και στην Τουρκική ρακή. Αυτά τα οινοπνευματώδη υγρά είναι διαυγή, αλλά με την προσθήκη του νερού, γίνονται νεφελώδη, ένα φαινόμενο γνωστό ως “το αποτέλεσμα του ούζο”. Πιστεύεται ότι είναι ένα από τα μυστικά συστατικά στο Γαλλικό λικέρ Chartreuse. Χρησιμοποιείται επίσης σε ορισμένες root beers, όπως την Virgil στις Ηνωμένες Πολιτείες.